Διάλεξη της Σοφίας Λαΐου, καθηγήτριας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, με θέμα «Από την ευημερία στην καταστροφή. Φαναριώτες και ρωμιοί αστοί στην Κωνσταντινούπολη του 1821».
Την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου, ώρα 20.30, στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (Μελισσινού και Νικηφόρου Φωκά 130) θα γίνει η διάλεξη της κ. Σοφίας Λαΐου με τίτλο «Από την ευημερία στην καταστροφή. Φαναριώτες και ρωμιοί αστοί στην Κωνσταντινούπολη του 1821».
Η κ. Λαΐου Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Birmingham με ειδίκευση στην οθωμανική ιστορία και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. (2000). Από το 2003 είναι μέλος ΔΕΠ στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Η Σάμος κατά την οθωμανική περίοδο, Θεσσαλονίκη 2002, Τα οθωμανικά έγγραφα της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων, Αθήνα 2011 κι έχει γράψει μαζί με τον Μαρίνο Σαρηγιάννη το βιβλίο Οθωμανικές αφηγήσεις για την ελληνική επανάσταση. Από τον Γιουσούφ Μπέη στον Αχμέτ Τζεβντέτ Πασά, Αθήνα 2019. Έχει επίσης επιμεληθεί τις εκδόσεις Τα συνταγματικά κείμενα της Ηγεμονίας Σάμου, Αθήνα 2013 και Istanbul and the Black Sea Coast, Shipping and Trade, 1770-1920, Istanbul 2018 (μαζί με τον Edhem Eldem). Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην κοινωνική και οικονομική ιστορία κατά την οθωμανική περίοδο με βάση οθωμανικές πηγές και έχει δημοσιεύσει σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά.
Η ανακοίνωση της κ. Λαΐου αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση της ελίτ της κοινότητας των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης τις παραμονές της έκρηξης της ελληνικής επανάστασης. Με βάση τα οθωμανικά κατάστιχα δημεύσεων των περιουσιών, που συντάχθηκαν μετά την εκτέλεση ή φυγή των σημαντικότερων Ρωμιών της Πόλης, Φαναριωτών και απλών υπηκόων, και σε συνδυασμό με άλλες οθωμανικές και ελληνικές πηγές, τα ζητήματα που διερευνώνται αφορούν στην προέλευση του πλούτου, το επίπεδο διαβίωσης, το εύρος των οικονομικών δραστηριοτήτων και συνεργασιών τους και τους τομείς στους οποίους δραστηριοποιούνταν.
Η ανάλυση καταδεικνύει ότι:
α) στην Κωνσταντινούπολη των αρχών του 19ου αιώνα υπήρχε εμφανής κοινωνική διαφοροποίηση στους κόλπους της κοινότητας των Ρωμιών, η οποία ξεπερνούσε τα θρησκευτικά όρια πάνω στα οποία παραδοσιακά στηριζόταν η οθωμανική κοινωνία και
β) ότι θύλακες αστών με δυτικότροπο τρόπο ζωής και σε οικονομικό επίπεδο με νοοτροπία καπιταλιστική δραστηριοποιούνταν σ’ ένα πολιτικό πλαίσιο με διαφορετικές πολιτικές και οικονομικές προτεραιότητες.