«Το μυρμήγκι και η πεταλούδα»

θεατρική παράσταση των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων.

Η Zαφειρένια Δραμουντάνη και η Ελένη Σαλούστρου, δασκά- λες στο δημοτικό σχολείο Ανωγείων, επιμελήθηκαν με πολλή πίστη στους μαθητές τους, μια παράσταση που μας διδάσκει την υποχρέωση στον καθένα μας για μια πτήση, έστω και χωρίς φτερά, μια παιδική παράσταση γεμάτη αγάπη.

«Έστω για μια στιγμή να βρεθείς

στην κορυφή του κόσμου, αξίζει πιο πολύ από όσο

μια ολόκληρη ζωή πάνω και κάτω από το χώμα»

Είπε η πεταλούδα στο μικρό μυρμήγκι και πέταξε για το λιβάδι.

Παράσταση με τον Mάγο “Vitalio”

Ο μάγος Vitalio εξειδικεύεται σε Stage magic

και Close up magic χαρίζοντας απίστευτες στιγμές μυστηρίου, κρατώντας υψηλά τα σκήπτρα της τέχνης που εκπροσωπεί.

Ομιλία: «Nόστος, η διαχρονική επιθυμία της επιστροφής»

από τον Γιώργο Καλομοίρη.

Συναυλία: Σουζάνα & Ελένη Βουγιουκλή

Μια καρδιά, μια ψυχή σε δύο υπέροχα σώματα που μελωδούν με την πολυφωνική τους γνώση και παράγουν γοητεία που καθηλώνει.

Μαρία Κώτη

Mε την πολύχρονη εμπειρία. Φωνή σπαραχτική, αντλεί από τη μακρινή μνήμη της καταγωγής μας και μας καθιστά άφωνους νοσταλγούς.

Στέλλα Σειραγάκη

Kομψή, περήφανή, εσωτερική. Ερμηνεύει τη βαθιά Κρήτη

με θεϊκή απλότητα.

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Χορός από το συγκρότημα «Ακρήτες»

Mια νέα άποψη πάνω στο χορό από τη Φένια Χαιρέτη

και τον Παύλο Πωλιουδάκη που διδάσκουν στις νέες γενιές

την καθαρότητα των βηματισμών που χρειάζεται

η παράδοση, για να προχωρήσει.

Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ της καρδιάς μας

Γιώργος Γραμματικάκης, για άλλη μια φορά

στα Υακίνθεια ανασκάπτει το ουράνιο στερέωμα

και συνομιλεί με το Φως.

Ομιλία: «η Νοσταλγία του Φωτός»

από τον Γιώργο Γραμματικάκη

Ενώ η ανθρωπότητα ζει τα τελευταία χρόνια μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της, η επιστήμη αποκάλυψε και μια άλλη, συγκλονιστική αλήθεια: ότι σκοτεινό είναι και το ίδιο το Σύμπαν! Μια σκοτεινή ύλη, με άγνωστη φύση, αλλά και μια σκοτεινή ενέργεια, που ρυθμίζει το μέλλον του, κυριαρχούν σε όλη την έκταση του Σύμπαντος.

Όπως θα τονίσει ο ομιλητής, μόνον η νοσταλγία του φωτός, που είναι μια δύναμη αρχέγονη αλλά και ισχυρή, μπορεί να ανατρέψει την εικόνα. Και να οδηγήσει όχι μόνον στην κατανόηση των μυστικών του Σύμπαντος, αλλά κυρίως σε μια ανθρώπινη ζωή που θα διέπεται από αλληλεγγύη

και τις φωτεινές αξίες του πολιτισμού.

Ταξιδεύουν από χειμώνα σε χειμώνα ζεσταίνοντας

τις καρδιές μας με το κομψό χιούμορ και το βαθύ στοχασμό.

Συναυλία: Χειμερινοί Κολυμβητές

Διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους ανάλογα με το ακροατήριο, τη διάθεσή τους, αλλά και επηρεαζόμενοι προφανώς από την ιδιαίτερη πολιτική και γενικότερα πολιτιστική συγκυρία. Έτσι, κάθε συναυλία τους είναι διαφορετική γιατί δημιουργείται «επί τόπου» με τη συμμετοχή του κοινού και κάθε παράστασή τους διακρίνεται όχι μόνο για τη μουσική τους πρόταση που συνδυάζει παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία, εφαρμοσμένα από δεξιοτέχνες μουσικούς, αλλά και για την ευδιάθετη και ζεστή ατμόσφαιρα που δημιουργούν με το κοινό τους.

Θα εμφανιστούν με την παρακάτω σύνθεση:

Aργύρης Μπακιρτζής: φωνή, Κώστας Βόμβολος: ακορντεόν

Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρα, Χάρης Παπαδόπουλος: μπουζούκι

Θοδωρής Ρέλλος: σαξόφωνο

Διονύσιος Ρούσσος: φωνή, Τότα Ευλαβή: φωνή

Συναυλία: Ευανθία Ρεμπούτσικα

H μουσική από τα μπαχάρια της Ανατολής.

Με το βιολί της κόκκινο πιπέρι και τα κόκκινα μαλλιά να περιστρέφεται σαν δερβίσης δοσμένη στις μελωδίες, που γεννάει το εμπνευσμένο μυαλό της.

μαζί της οι: Ανδρέας Συμβουλόπουλος,

Πάνος Δημητρακόπουλος, Νίκος Βεκύρης, Ρόζα Ρούσσου

Στο χώρο του Αγίου Υακίνθου από 27 έως 30 Ιουλίου έκθεση «Τα δώρα του Ψηλορείτη».

Ο Ψηλορείτης προσφέρει τις πρώτες ύλες και το μεράκι

των ανθρώπων τις μετουσιώνει σε ξεχωριστά προϊόντα γεύσης και τέχνης.

Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα

την κλεμμένη, ωραία, κοιτώ

μοναχή Καρυάτιδα.

Το σκοτεινό γλυκύ της βλέμμα

επίμονα εστραμμένο έχει

στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα

(σε στάση ηδυπαθείας σμιλευμένο)

που δυό βήματα μόνον απέχει.

Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει

στη δυνατή της κόρης μέση.

Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι

τους δυό αυτούς να ’χει ενώσει.

Κι έτσι, όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει

απ’ τους πολλούς, τους θορυβώδεις επισκέπτες,

τον Διόνυσο φαντάζομαι

προσεκτικά απ’ τη θέση του να εγείρεται

των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων

την υποψία μην κινήσει,

κι όλος παλμό να σύρεται

τη συστολή της Καρυάτιδας

με οίνον και με χάδια να λυγίσει.

Δεν αποκλείεται όμως έξω να ’χω πέσει.

Μιαν άλλη σχέση ίσως να τους δένει

πιο δυνατή, πιο πονεμένη:

Τις χειμωνιάτικες βραδιές

και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες

τους βλέπω,

απ’ τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,

της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους ύφος,

με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα

τους Παρθενώνες και τα Ερεχθεία

που στερήθηκαν

στη μνήμη τους με πάθος ν’ ανεγείρουν.

Κική Δημουλά

Ιδανικές φωνές

κι αγαπημένες

εκείνων που πεθάναν,

ή εκείνων που είναι

για μας χαμένοι

σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε

κάποτε μες στην σκέψι τες

ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν

ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας –

σα μουσική, την νύχτα,

μακρυνή, που σβύνει.

Κωνσταντίνος Καβάφης

«Ναι, ο Παράδεισος

δεν ήταν μια νοσταλγία.

Ούτε, πολύ περισσότερο,

μια ανταμοιβή.

Ήταν ένα δικαίωμα».

Οδυσσέας Ελύτης

Σβήνοντας ένα κομμάτι

από το παρελθόν

είναι σαν να σβήνεις

και ένα αντίστοιχο κομμάτι

από το μέλλον.

Γιώργος Σεφέρης