Τα τρένα που δεν έφυγαν ποτέ από το σταθμό
Ένας αφύλακτος σταθμός τρένων με εγκαταλελειμμένα βαγόνια και χιλιάδες βολτ έτοιμα να κεραυνοβολήσουν αθώα παιδιά που έχουν άγνοια κινδύνου, έγινε η αφορμή γι’ αυτό το τραγούδι…
Στον Εμπορικό Σταθμό Διαλογής Μεζούρλου στη Λάρισα, ο Κωνσταντίνος έχασε τη ζωή του σε ηλικία 15 ετών πριν τρία χρόνια.
Ένα χαρούμενο παιδί, που ονειρευόταν, γελούσε, έπαιζε κιθάρα και έγραφε στίχους.
Στο συγκεκριμένο σταθμό εξακολουθούν καθημερινά να εισέρχονται παιδιά που βρίσκονται εκτεθειμένα στον κίνδυνο της ηλεκτροπληξίας, αφού δεν υπάρχει καμία σήμανση ασφαλείας παρά μόνο μια τυπική περίφραξη στο χώρο, με αποτέλεσμα πριν λίγες μέρες ένα ακόμη 18χρονο κορίτσι να χτυπηθεί από 25.000 βολτ με ποσοστό εγκαυμάτων 70%, ενώ το ίδιο είχε συμβεί το 2010 σε ένα αγόρι 12 ετών.
Όλον αυτά τα χρόνια, οι γονείς προσπαθούν μάταια να πείσουν τους αρμόδιους να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να αποτραπούν παρόμοια τραγικά περιστατικά στο μέλλον. Το τραγούδι αυτό (σε στίχους του Κωνσταντίνου για το κορίτσι που είχε ερωτευτεί), είναι μια ακόμη προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς.
Τα τρένα που δεν έφυγαν ποτέ από το σταθμό, είναι αφιερωμένο σε αυτά τα παιδιά.
Μουσική : Βασίλης Μπαμπανιάρης
Στίχοι : Κωνσταντίνος Μπαμπανιάρης
Album : Η γέφυρα (2020)
Η δήλωση της μητέρας:
“Ο Κωνσταντίνος μας χάρισε τόση αγάπη τα 15,5 χρόνια της ζωής του που για άλλους δεν αρκεί μια ζωή ολόκληρη για να δώσουν.
Η αγάπη του αυτή είναι παρηγοριά και οδηγός μας. Μέλημα μας είναι να μη φύγει άλλο παιδί με αυτό το μαρτυρικό τρόπο.
Τα ελάχιστα που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση, όπως ήταν αναμενόμενο δεν εμπόδισαν τα ατυχήματα.
Θέλουμε να απευθύνουμε μια ύστατη έκκληση προς τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών να μεσολαβήσει ώστε οι υποσχέσεις που δίνονται χρόνια τώρα για απομάκρυνση των εγκαταλελειμμένων βαγονιών από το Μεζούρλο να γίνουν πράξη αύριο κιόλας. Ας λάμψει το αστέρι της καρδιά μας, αυτό θα ήθελε ο Κωνσταντίνος μας, αυτό θέλουν όλα τα παιδιά.“
